اگر چه همه خوابند، ولی در دل آن خانه پر از ماتم و غوغاست،
که این شب، شب بی مادری زینب کبراست،
شب اصلی ضربت زدن حضرت مولاست، شب غسل گل یاس علی حضرت زهراست …

علی بود وَ یک زانوی لرزان، علی بود و غم تازه یتیمان، علی بود وَ آن اشک روان،
سینه‏ ی محزون پر از درد،وَ آن گریه‏ی پنهان، علی بود، وَ یک یاس شهیده،
همان شیر خدا، حیدر کرار وَ رنگی که ز رخسار پریده،همان فاتح خیبر،
که قدش سخت خمیده، علی بود، همان همسر زهرا، که چندیست به جز فاطمه 

از مردم آن شهر سلامی نشنیده، علی بود وَ رخساره‏ ی زهرا که سه ماه است ندیده …

 علی بود و دلی خسته در آن بارش غمها، علی بود وَ اسماء، کنار بدن خسته‏ ی زهرا، 

در آن نیمه شب ساکت و خلوت،همان نیمه شب غصه و غربت، شب هجر، شب اوج مصیبت،
شب مرگ علی، مرگ گل یاس، علی کرد نگاهی سوی اسماء، که بریز آب روان بر روی گلبرگ گل یاس …

 وَ با اشک نگاهی به تن فاطمه اش کرد و چنین گفت: عزیز دل حیدر، مددی کن که دهم غسل تنت را، 

کمک کن که بشویم بدنت را، وَ با نام خدا غسلِ گل یاس شد آغاز،
خدا داند از آن لحظه که شد چشم علی سوی گلش باز …

 علی بود وَ قلبی که به اندازه‏ی یک فاطمه غم داشت، 

علی بود وَ بازوی کبودی که ورم داشت وَ دستان علی
بر گل زخم بدن فاطمه اش خورد، علی زنده شد و مرد،
نفس در دل او حبس شد و سوخت، علی چشم به چشمان گلش دوخت،
وَ آن بغض که در سینه نهان داشت رها شد، دوباره قد او خم شد و تا شد،
وَ روح از بدنش رفت و جدا شد، سرش را به روی شانه‏ ی دیوار زد و زار زد و گفت:
، نگفتی به علی فاطمه یک بار، از این زخم وَ از قصه‏ی دیوار، از این اذیت، آزار،
از این سینه و از لطمه‏ی مسمار، خدایا چه کند حیدر کرار؟!

همه عالم هستی، فغان گشت و ز آه دل آن رهبر مظلوم،
وَ از اشک یتیمیّ حسین و حسن و زینب و کلثوم،
به جز زمزمه‏ ی ریختن آب، از آن خانه صدائی به سما رفت،
که تا عرش خدا رفت، صدای طپش یک دل خسته،
که بندش شده پاره وَ از ریشه گسسته، صدای کمرِ کوه،
که از غصه شکسته …

فقط آه کشید آه، علی با مدد فاطمه استاد روی پا،
وَ چنین گفت به اسما، بریز آب به روی گل حیدر،
ولی سعی کن آرام بریزی که یاسم شده پرپر،
بریز آب ولی سعی کن آرام بریزی که گلم خسته‏ ی خسته است،
بریز آب ولی سعی کن آرام بریزی، که پهلوش شکسته است …

علی شست تنش را، و َبا گریه چنین گفت به زهرا: شدی پرپر و این شهر نفهمید،
که گل طاقت این اذیت و این همه آزار ندارد،
تو رفتی و علی یار ندارد،وَ در مردم این شهر طرفدار ندارد، گذشت از من و تو قصه
ولی کاش به گلبرگ شقایق بنویسند، که گل تاب فشار در و دیوار ندارد …

شهادت مظلومانه و غریبانه ی بی بی عالم؛
 سیدة النساء العالمین حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها
بر تمامی فاطمیــــــون تسلیت باد